Η Γιορτή στις Εργατικές Κατοικίες Λεύκας Πατρών ήταν ένα παράδειγμα Αυτοοργάνωσης

Άνθρωποι που πραγματικά πιστεύουν στον ΄''Άλλο Άνθρωπο'' και όπου θέτουν τις βάσεις για το 2ο  Φεστιβάλ  το 2015. 

Η γιορτή στη Λεύκα Πατρών είναι ένα παράδειγμα αυτοοργανώσης. Ας τους μιμηθούμε

• Δευτέρα, 23 Ιουνίου 2014

To postin.gr ζήτησε από την τελειόφοιτη κοινωνική λειτουργό, μέλος του Δικτύου Δράσης Κοινωνικών Λειτουργών και κατοίκου της περιοχής της Λεύκας Πατρών, Δήμητρα Γεωργογιάννη να γράψει ένα κείμενο για την γειτονιά της αλλά και ν’ αποτυπώσει τις εντυπώσεις της από 1ο φεστιβάλ Εργατικών Κατοικιών Λεύκας Πάτρας. που πραγματοποιήθηκε με επιτυχία το Σάββατο 21 Ιουνίου.

«Είμαι κάτοικος των Εργατικών Κατοικιών Λεύκας από το έτος του 2009 όπου και μας παραδόθηκαν τα σπίτια από τον ΟΕΚ. Ζω σε μια γειτονιά σαν όλες τις άλλες ή αλλιώς σε έναν μικρόκοσμο που αντανακλά όλη τη κοινωνία. Εκεί ζουν εργάτες- πολύτεκνοι με προβλήματα φτώχειας, ανεργίας κρίσης όπως όλοι μας. Πέρα όμως από αυτά η γειτονιά μου κλήθηκε να αντιμετωπίσει τις σοβαρές κατασκευαστικές κακοτεχνίες των σπιτιών που όπως λένε πολλοί από εμάς εκμηδενίζουν κάθε ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Σχεδόν όλοι στη γειτονιά ξεκινήσαμε έναν δικαστικό αγώνα, που αποδείχθηκε χρονοβόρος με επίπονες διαδικασίες και εξελίξεις. Σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να τονίσω κάτι που δεν ξεχνώ ποτέ να υπενθυμίζω στους ανθρώπους εκεί “τα σπίτια αυτά δεν χαρίστηκαν σε κανέναν, πληρώθηκαν με ιδρώτα και αίμα εργατών".
Το έτος του 2012 ιδρύσαμε τον Εκπολιτιστικό και Μορφωτικό Σύλλογο Εργατικών κατοικιών Λεύκας όπου τυχαίνει ο πρόεδρος να είναι και ο πατέρας μου. Ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα το οποίο πολλές φορές μας γεμίζει χαρά και διάθεση να χαράξουμε μια νέα βάση ιδεών και πράξεων αλλά ταυτόχρονα μας δίνει και απογοητεύσεις. Επιπλέον ως μέλη του Συλλόγου προσπαθούμε να οργανωθούμε, να βρούμε τρόπους ώστε η περιοχή μας να ξεφύγει από την χαρακτηρισμένη υποβάθμιση. Ωστόσο δεν καταφέρνουμε πάντα να συνεννοηθούμε, να βάλουμε το συλλογικό συμφέρον πάνω από το ατομικό, να παραμερίσουμε τους μικροεγωισμούς μας αλλά προσπαθούμε.

Επιπροσθέτως, στο εγχείρημα του Συλλόγου μας προστέθηκε τον Ιανουάριο του 2013 το Δίκτυο Δράσης Κοινωνικών Λειτουργών στο οποίο και εντάσσομαι αφού πέρα από κάτοικος των Εργατικών Κατοικιών Λεύκας είμαι και σπουδάστρια του τμήματος Κοινωνικής Εργασίας στη Πάτρα.

Το Δίκτυο Δράσης Κοινωνικών Λειτουργών είναι μια συλλογικότητα φοιτητών κοινωνικής εργασίας, ακαδημαϊκών και επαγγελματιών Κοινωνικών Λειτουργών που προωθεί τη Ριζοσπαστική και Κριτική Κοινωνική Εργασία στην Ελλάδα. Ο βασικός στόχος μας είναι να δρούμε συλλογικά με σκοπό την προώθηση της Κοινωνικής Δικαιοσύνης και την ενίσχυση της κριτικής συνειδητοποίησης με άξονα την κοινωνική αλλαγή.
Το Δίκτυο Δράσης Κοινωνικών Λειτουργών

Στη γειτονιά καταφέραμε να δημιουργήσουμε ομάδες δημιουργικής απασχόλησης και εμψύχωσης σε παιδιά και εφήβους καθώς και ένα κοινωνικό φροντιστήριο έπειτα από αίτημα των κατοίκων. Επίσης συμμετείχαμε σε δίκτυα στήριξης και αλληλεγγύης μαζί με τους κατοίκους, δημιουργήσαμε δράσεις με σκοπό την ενδυνάμωση και ενεργοποίηση των κατοίκων.
Από κοινού με τον Σύλλογο και τους κατοίκους αποφασίσαμε να πραγματοποιηθεί το 1ο φεστιβάλ των Εργατικών Κατοικιών Λεύκας στις 21/6/2014. Παλέψαμε για αυτό πολλές μέρες δίνοντας πολλές ώρες από τον χρόνο μας. Το αποτέλεσμα θα αφήσω να το δείτε στις φωτογραφίες.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ τον πατέρα μου που πάντα είναι τόσο υποστηρικτικός και υπομονετικός, την ομάδα μου το Δίκτυο Δράσης Κοινωνικών Λειτουργών, τους κατοίκους της γειτονιάς μου για τον τεράστιο αγώνα που κάναμε κάθε απόγευμα αλλά και την ημέρα του φεστιβάλ, τον κόσμο που ήρθε και ενίσχυσε τη δράση μας, τις Κοινωνικές υπηρεσίες, τα συγκροτήματα που τραγούδησαν για εμάς εκείνο το βράδυ, τον “κυρ Αλέξη” που χωρίς αυτόν δεν ξέρω και εγώ τι θα κάναμε με τον ήχο και τέλος το postin που μου έδωσε την ευκαιρία να γράψω λίγα λόγια για το πώς βιώνω τις δυσκολίες τις γειτονιάς μου, την εμπειρία μου για όλο αυτό που λέγεται “Λεύκα” και για το φεστιβάλ που πραγματικά έδωσε μια νότα διαφορετική σε όλους μας.

Κλείνοντας δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα από το να βλέπεις τους κάτοικους μιας γειτονιάς να αυτό- οργανώνονται. Να ξέρεις ότι αυτά που υπάρχουν μπροστά σου και τα κοιτάζεις τα έφτιαξαν οι ίδιοι.
Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα μετά από μια κουραστική μέρα να έρχεται το βράδυ και έξω από ένα κοντέινερ να μαζεύονται κάποιοι και να πίνουν τη μπύρα τους με συνοδεία ρεμπέτικων. Δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα να βλέπεις την κυρία Βαγγελιώ τόσο χαρούμενη και λαμπερή που ο μικρός έπαιζε στο θεατρικό, που χόρεψε ρεμπέτικα και τσιφτετέλια. Τον κύριο Αποστόλη που μου είπε κουράστηκα αλλά άξιζε ο κόπος σήμερα. Τον κύρ. Βασίλη που χόρεψε με τη κόρη του τη Λίνα το “πίνω και μεθώ”. Πως μπορώ να ξεχάσω τον Αλέξη που τραγούδησε με τους φίλους του και ήταν τόσο ευτυχισμένος. Πως μπορώ να ξεχάσω τα φαναράκια που πέταξαν στον ουρανό για τους ανθρώπους που ήταν κάτοικοι των Eργατικών και έχουν φύγει από κοντά μας. Την κυρία Ελένη που δάκρυζε και δάκρυζα και εγώ μαζί της αντικρίζοντας το θέαμα. Θα μπορούσα να γράψω τόσα πολλά για την ημέρα του φεστιβάλ αλλά θα σταματήσω εδώ»…
 Ο κυρ Αλέξης πάντα εκεί σε ότι και αν χρειαστούμε. Ευχαριστούμε!

 Η Μαρία παίζει με τα μπαλόνια

Τα παιδιά του θεατρικού μας

Ο Αλέξης κάνοντας πρόβα με τη παρέα του

Το ποδήλατο με τα λαμπάκια!

Τα φαναράκια που πέταξαν ψηλά για εκείνους που έχουν φύγει αλλά δεν ξεχνάμε ποτέ

Χορεύοντας

Ο Κυριάκος, η Πατρίτσια και ο Αντρέας απλά υπέροχοι…

Έκθεση φωτογραφίας

Τα κορίτσια μας χορεύουν κάτι που ετοίμασαν οι ίδιες για την ημέρα του φεστιβάλ

Κοιτάζοντας τον «τοίχο των κατοίκων». Υπήρχαν γραμμένα συνθήματα!

Βεγγαλικά… ωραία στιγμή!


Και άλλες φωτογραφίες από τη μεγάλη γιορτή στη Λεύκα. Φωτογραφίες: Angelov Sabin


Επιμέλεια: Λάμπρος Αραπάκος
 http://www.postin.gr/%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%B1/item/11590-leuka.html